BİHUŞ ANLAMI

BİHUŞ ANLAMI sıf. (fars. bi- ve hüş, akıl’dan bihuş). Esk. 1. Akılsız, beyinsiz, sersem, şaşkın: “Kilid-i natıka bihuş olup düşerse kuvvetdenlGözüne pertev-i nur-ı tecelli ola tabani" (Namusi, XV. yy.). —2. Deli.