Yazar Kemal BİLBAŞAR Türk hikâye ve roman yazarı (Çanakkale 1910 - İstanbul 1983). Edirne Öğretmen okulu’nu (1929) ve Gazi eğitim enstitüsü tarih bölümü’nü bitirdi (1935). Çeşitli yerlerde ilkokul öğretmenliği, ortaokul tarih öğretmenliği görevlerinde çalıştı (1929-1961). Hikâye ve romanlarının konularını Anadolu’dan aldı. Gelenek, görenek ve töreleri, yeni yaşayış biçiminin bunlar üzerindeki etkisini, sınıf ve çıkar çatışmaları vb. gibi temaları gerçekçi, zaman zaman yergilj bir anlatışla işledi.
İlk öykü kitabı Anadolu’dan hikâyeler' den (1939) başlayarak Anadolu’nun farklı kesimlerinin (Amasra, Bartın; Nazilli, Aydın, Söke; Hakkâri; Eskişehir vb.) sorunlarını dile getirdi. Kasabalarda, küçük kentlerde geçmişi İkinci Dünya savaşı öncesine uzanan toplumsal olayları, halkın yaşamını, eşrafla küçük memurların ilişkilerini vb. konu edindi. Cevizli bahçe’deki (1941) hikâyeleriyle bir Ege kasabasının yaşamına tanıklık ediyor, eşrafın, softaların tutumlarını sergiliyordu.
Yeşil gölge'de (-May roman ödülü-, 1970) çok partili yaşama geçiş sürecini, Pembe kurt ile (1953) Ay tutulduğu gece'de (1961) siyasal yönetimin 1950’deki değişmesini izleyen evreyi ele aldı. Savaş zenginlerini, tarımda makineleşmeyi (Başka olur ağaların düğünü [1972]) anlattı.
Kasaba ve küçük kent çevrelerinde ahlak yozlaşmasını, kumar, rüşvet, fuhuş, karaborsacılık, eski-yeni çatışmalarını vb. anlattı. “Çağımıza yakışır bir sosyal düzen ve yaşayışa kavuşturulamamış” diye tanımladığı Doğu Anadolu’nun 1925-1938 yılları arasındaki serüvenini, bölgenin toplumsal yaşamını, kızların küçük yaşta satılmalarını, kadın haklarını, ekonomik ilişkileri, folkloru Cemo (-TDK roman ödülü-1966), Memo (1968-1969) romanlarında yansıttı.
Yaşamının son döneminde kendi ailesinin (Zühre ninem [1981]) ve öğretmen eşinin (Bedoş [1980]) anılarını romanlaştırdı. “Hangi biçimde yazarsam düşüncemi halkıma daha iyi anlatırım sorusu bir an kafamdan çıkmamıştır” diyen yazar halk anlatımından, halk hikâyelerinden (özellikle Cemo) geniş ölçüde yararlanmıştır.
Yorum Gönder